No dobrze - zabładziłeś(aś) albo powiodła Tobą ciekawość lub nuda. Jesteś nałogowcem literek. Literki na śniadanie, literki przy kawie, lierki przy defekacji. Pasiesz oczy treścią, pasiesz mózg informacją. Pasza treściowa.
Bo przecież wcale nie interesuje Cię "jak się wije arlebardzkie wiją i że córka króla Petrycego z Labaudii zwała się Garbunda, i co jadł na drugie śniadanie Fryderyk II, król bladawców, nim wojnę wypowiedział Gwendolinom, i ile powłok elektronowych liczyłby sobie atom termionolium, gdyby taki pierwiastek był możliwy, i jakie są wymiary dziurki tylnej małego ptaszka, zwanego kurkucielem, którego na swych rozamforach malują Marłajowie Wabędzcy, jak również o trzech smakach poliwonnych szlamu oceanicznego na Wodocji Przyzrocznej".
Ale nie naciskasz jeszcze klawisza wstecz, ani nie zamykasz przeglądarki, tylko czytasz dalej, bo przecież te 2 czy 3 eksabajty produkowanej rocznie informacji muszą gdzieś mieć ujście. I wpadają potokiem przez synapsy, układają ci się wygodnie w zwojach, po to, żeby niespodziewanie (lub asocjacyjnie), przy wieczornym spotkaniu wyskoczyć ponownie na zewnątrz wykorzystując Twój aparat mowy.
A za oknem spadają liście, które 6 miesięcy temu tworzyły się z informacji i energii. Dają miejsce ich następcom, ktore znów na wiosnę wykorzystają informację i energię i tak w kółko i w kółko do us....nego końca. I lepiej byś zrobił jakbyś popatrzył na nie, a nie w kółko te literki i literki.
***
Towarzystwo blogowe polityczne, to powinno coś politycznego być, więc teraz z innej beczki: Ostatnio zdarzyło mi się jechać z miłym panem taksówkarzem, oczywiście standardowe rozmowy, drogi, dziury, wybory władza, politycy. Na któryś światłach pan zatrzymał się, odwrócił do mnie i ze zmieszanym wzrokiem stwierdził: "Mnie to się wydaje, że oni wszyscy, to nas, kurwa, nienawidzą". Mnie czasem też.
